به گزارش سینماپرس، ابوالحسن داوودی، کارگردان سینما درباره دستاوردهای چند دوره اخیر جشنواره جهانی فیلم فجر که برای سینمای کشور داشته است، گفت: قبل از اینکه این جشنواره از جشنواره ملی فجر جدا شود، خود من جزو طرفداران این جدایی بودم. یعنی فکر می‌کردم که این دو باید در دو موقعیت جداگانه برگزار شوند که بتوانند ماهیت‌های خودشان را حفظ کنند. اما اتفاقی که در طول این چند سال افتاد، به نظر نمی‌آید که بتواند آن ابعاد و ظرفیتی را که ما از یک جشنواره جهانی انتظار داریم، داشته باشد. به عبارت دیگر، آن تأثیرگذاری را ندارد که بتواند خارج از مرزهای ایران برای یک هویت ملی، ویترین خوبی باشد، از طرف مقابل هم بتواند فیلم‌ها و فیلمسازانی را جذب کند که به این جشنواره علاقه‌مند شوند و بخواهند در آن شرکت کنند یا نمایش در این جشنواره یا جوایزی که می‌دهد بتوانند جوایز تعیین‌کننده و تأثیرگذاری باشند، حال چه در بازار داخل ایران چه در بازار خارج از ایران.
جشنواره جهانی بیشتر یک هویتِ محفلی به خود گرفته
وی در ادامه افزود: اتفاقی که در طول این سال‌ها افتاده و شاهد آن هستیم، این است که جشنواره جهانی بیشتر یک هویتِ نزدیک به محفلی را به خود گرفته است. انگار یک گروه خاصی دائماً تکرار شده‌اند. در یک زمینه‌هایی هم یک فیلم‌های خاصی در آن‌ها تکرار شده که تأثیری هم نگذاشته‌اند؛ یعنی نمایش فیلم‌ها و برگزاری جشنواره تأثیری روی سینمای ایران نگذاشته که بتواند سطح فیلمسازی و نوع نگاه فیلمسازان را گسترش دهد. به عبارت دیگر، نتوانسته در جهت مقابل رشدی پیدا کند که بتواند بازار ایران بیشتر از گذشته یعنی بیشتر از زمان‌هایی که به‌عنوان جشنواره بین‌المللی در کنار جشنواره فجر برگزار می‌شد، تأثیرگذار باشد. حتی من بر اساس سابقه ذهنی‌ام فکر می‌کنم که شاید در برخی از سال‌های برگزاری دوره‌های قبل که جشنواره به شکل توأم برگزار می‌شد تأثیرگذاری بر بازار بین‌المللی بیشتر از زمانی بود که در طول این چهار سال اتفاق افتاده است.
معضل بزرگ
کارگردان پرفروش‌ترین فیلم سال ۹۷ در پاسخ به این پرسش که جشنواره برای تأثیرگذاری بیشتر در سطح بین‌الملل باید بیشتر به چه سمت و سویی حرکت کند، عنوان کرد: متأسفانه ما یک معضل بزرگ داریم که از همه مسئولان حکومتی گرفته تا مسئولان فرهنگی تا حتی برگزارکننده‌های جشنواره یک نوع کج‌دار مریز و به‌صورت لاپوشانی از مسائل می‌گذرند. ما یک فرهنگ غالبی را بعد از انقلاب به‌خصوص در سینما داریم که با فرهنگ جاری دنیا تفاوت‌های اساسی دارد و این که ما بخواهیم به‌صرف سینمایی از جنس سینمای خودمان تکیه کنیم طبیعی است که اندازه‌اش از همین حد فراتر نمی‌رود. ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که این جشنواره بتواند چه در انعکاس سینمای ما به جهانیان یا چه در انعکاس سینمای جهان به ما تأثیر فراتری داشته باشد؛ چون مناسبات و محدودیت‌های فرهنگی و عرفی و مسائلی که به هر حال به ما دیکته شده و اتفاق افتاده، با استانداردها و فرهنگ عمومی که الان قریب به‌اتفاق نقاط جهان وجود دارد، تناسب ندارد.
بهتر است به شکل حاشیه خود جشنواره فجر انجام شود
حالا هر چقدر هم سعی یا تبلیغ کنیم که ما می‌خواهیم شبیه فرهنگ خودمان را به دنیا عرضه کنیم زمینه‌هایش خیلی محدود می‌شود؛ مثل همین فضایی که الان و بعد از این تحریم‌های اجباری به وجود آمده و خواه‌ناخواه ارتباط ما را با جهان قطع کرده است. در زمینه فرهنگی و در این عرصه هم به دلیل همین محدودیت‌هایی که داریم، فکر می‌کنم ربطی به مدیریت جشنواره یا جنس مدیریت ندارد و بیشتر از این هم نمی‌تواند فراتر رود. پس بهتر است که به شکل حاشیه خود جشنواره فجر انجام شود.
جشنواره جهانی خود را از زیر سایه سنگین اسم فجر بیرون بکشد
«اگر قرار است به شکل یک جشنواره مستقل برگزار شود با برنامه‌ریزی، خودش را از زیر سایه سنگین اسم فجر بیرون بکشد. اسم فجر با خود کلی زمینه‌های از پیش تعیین‌شده را می‌آورد. طبعاً اگر بخواهد یک جشنواره جهانی برگزار شود باید جشنواره‌ای باشد که فارغ از همه زمینه‌ها و محدودیت‌هایی که در برگزاری جشن‌های انقلاب و زیر سایه اسم فجر قرار دارد، باشد و به دلیل ارتباط سازمانی با آن جشنواره، باید از زیر این‌ها خود را بیرون بکشد، وگرنه به هر حال برگشتن به همان شکل سابق می‌تواند تا حدودی بر اساس واقعیت‌های موجود فضا را روشن‌تر و عملی‌تر کند تا آن چیزی که الان وجود دارد و به نظر من شایسته سینمای ایران نیست. »
مهدی صباغ‌زاده، کارگردان سینمای ایران درباره دستاوردی که تفکیک چهارساله جشنواره جهانی فیلم فجر برای سینمای کشور داشته، گفت: خیلی مطالبی نخوانده‌ام و آثاری ندیده‌ام و خبری هم ندارم که چه اتفاقاتی در این جشنواره بین‌المللی در حال رخ دادن است. قبلاً همین جشنواره فجر برگزار می‌شد و بین‌المللی هم بود. به هر حال یک تعداد فیلم خارجی در کنار فیلم‌های دیگر نمایش داده می‌شد. جشنواره را تفکیک کردند که دیگر معنا ندارد و لزومی نداشت.
وی می‌گوید: البته خب خاصیت‌هایی هم دارد. چند نفر از کشورهای خارجی می‌آیند و از کشور و این جشنواره بازدید می‌کنند که امیدوارم اتفاقات خوبی بیفتد. خیلی در جریان تأثیرات ماوقع خارج از کشورش نیستم، ولی امیدوارم اتفاقات خوبی رخ دهد. به هر حال سینمای ایران استحقاق این را دارد که بتواند موقعیت خود را از جای دیگر پیدا کند و همچنان هم تا حدودی پیدا کرده است. امیدوارم باز هم این اتفاقات بیفتد.
* ایرنا
ارسال نظر